“Mama vertel nog eens van hoe het was toen we juist wisten dat ik kanker had” vraagt Lucas regelmatig. En dan begint mama het hele verhaal opnieuw: dat ze een afspraak maakt bij de NKO-arts omdat ze vond dat zijn stem raar klonk en dat hij niet goed hoorde. En dat het medisch schooltoezicht dat bevestigde. En dat we dan eindelijk na meer dan een maand toch bij de NKO-arts terecht konden. En dat die ons meteen doorstuurde naar het ziekenhuis omdat ze het niet vertrouwde.
Lucas kan hier blijven naar luisteren en ons blijven verbeteren en aanvullen als we iets niet helemaal hetzelfde vertellen als de voorgaande keren. En eraan toevoegen: “Gelukkig gaan wij naar Gasthuisberg he mama. Dat is het grootste en het beste ziekenhuis van het hele land. Daar hebben ze de Chemo-Kasper die mij kan beter maken.”
Op dit moment – aan de vooravond van Chemo 5 – kunnen we dat inderdaad alleen maar bevestigen en er verder al onze hoop op instellen. Want ook al is Lucas de afgelopen weken in topvorm en al slaat de chemo goed aan, het blijft spannend tot de kanker helemaal overwonnen is.
Lucas for Life vzw 
Ik duim voor Lucas voor zijn chemo morgen, en voor jullie ! Dat Lucas weer goed omringd is.
Anne
Ik kan geloven dat het altijd opnieuw weer enorm veel spanning met zich meebrengt! Maar ik sta ook iedere keer weer versteld van de moedige manier waarop jullie hiermee omgaan. Lucas doet het fantastisch, maar ook jullie zijn geweldig. Ik weet wel “je kan niet anders”, maar ik zie en hoor toch andere klokken van andere mensen, die het allemaal veel moeilijker kunnen plaatsen. Maar vergeet nooit : jullie hebben een enorm vangnet van familie en vrienden die jullie opvangen als het een keertje te veel wordt.
Veel succes en veel dikke knuffels
Marijke
ik vind het bewonderenswaardig hoe Lucas omgaat met zijn ziekte.
wij blijven duimen. allereerst tot de kanker overwonnen is … en tot veel langer daarna.
Via een berichtje op de facebookpagina van Prinses Harte kwam ik bij jullie blog terecht.
Ik heb jullie verhaal helemaal gelezen… en het is zoooo herkenbaar! De angst, de humor, het wachten, het organiseren, het hopen,…
Onze zoon Robbe (nu 13 jr) werd in 2011 heel onverwacht opgenomen in het UZ Gent met lymfeklierkanker. Na 6 maanden chemo en 11x bestraling gaat het nu weer prima met hem! 🙂
Ik duim voor Lucas! En voor jullie gezin en familie!
Lieve groetjes van Saskia & Poekie
zo een verstandige jongen, ni te doen, echt te bewonderen hoe jullie samen zo sterk staan! ik duim heel hard voor jullie x